بادمجان سرخ شده خانگی که به آن بادمجان یا کدو گینه نیز می گویند، گیاه چند ساله لطیف از خانواده شب بو است که برای میوه های خوراکی آن رشد می کند.
بادمجان به آب و هوای گرم نیاز دارد و از دوران باستان دور در بومی آسیای جنوب شرقی کشت می شده است.
بادمجان یکی از اصلی‌ترین غذاهای منطقه مدیترانه است و در غذاهای کلاسیک مانند موساکا یونانی، پارمیجیانا بادمجان ایتالیایی و خاور میانه بابا غانوش به شکل برجسته‌ای ظاهر می‌شود.
همچنین اغلب به عنوان سبزی پخته، کبابی، سرخ شده یا آب پز سرو می شود و به عنوان چاشنی و در خورش استفاده می شود. این گیاه نزدیک به گوجه فرنگی و سیب زمینی و همچنین چندین شب بو سمی است.
بادمجان معمولاً به صورت یکساله رشد می کند و دارای ساقه ای بوته ای است که گاهی اوقات با خارها مسلح می شود. برگها بزرگ، بیضی شکل و کمی لوبی هستند. گلهای بنفشه آویز به طور مشخص منفرد و تقریباً 5 سانتی متر (2 اینچ) عرض دارند.
بادمجان بعد از سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی، فلفل و تنباکو پنجمین محصول از نظر اقتصادی مهم است. به غیر از بادمجان برنجال معروف دو گونه دیگر بادمجان کم استفاده، بادمجان قرمز و بادمجان نیز کشت می شوند.
طبقه بندی و شناسایی خویشاوندان وحشی بادمجان به دلیل تعداد زیاد گونه های مرتبط برای پرورش دهندگان چالش برانگیز است، اما داده های فنوتیپی و ژنتیکی اخیر و طبقه بندی در مخازن ژنی اولیه، ثانویه و سوم و همچنین اطلاعات در مورد فرآیند اهلی سازی و اجداد وحشی.
استفاده از آنها در پرورش را تسهیل می کند. مرکز جهانی سبزیجات مجموعه ژرم پلاسم عمومی بزرگی از بادمجان را در اختیار دارد که شامل سه گونه کشت شده و بیش از 30 خویشاوند وحشی بادمجان است و بیش از 3200 نمونه از 90 کشور جمع آوری شده است.
طی 15 سال گذشته، بیش از 10000 نمونه بذر از مجموعه بادمجان مرکز با نهادهای بخش دولتی و خصوصی از جمله سایر بانک های ژن به اشتراک گذاشته شده است.
