قهوه یک درختچه همیشه سبز از خانواده قهوه های روبیاسه است که در تیره قهوه طبقه بندی می شود.یکی از محبوب ترین آنها است. انواع مختلفی از عربیکا وجود دارد مانند موکا، بوربون، جاوا، ناسیونال، کاتورا، کاتوای، موندو نوو، کاتیمور…
این گیاه که منشا آن در مناطق کوهستانی اتیوپی است، ظریف و حساس به گرما و رطوبت است. زمین‌هایی که در ارتفاعات زیاد ریشه‌های آن را می‌کارند سرشار از مواد معدنی، حتی آتشفشانی هستند، که منشأ خواص ارگانولپتیکی دانه‌های قهوه است که با افزایش ارتفاع افزایش می‌یابد.
این گیاه عمدتاً در آمریکای مرکزی و جنوبی در ارتفاعات بین 600 تا 2000 متر کشت می شود، اما مکان های عالی در آسیا و آفریقا نیز وجود دارد. امروزه 2/3 از تولید جهانی قهوه را با طیف گسترده ای از انتخاب ها و تنوع قابل توجه طعم پوشش می دهد.
دانه قهوه عربیکا نوریکسو مایل به سبز مشخصه آن شکلی کشیده و شیار کمی کم عمق و شیاردار دارد، اگرچه آنچه واقعا خارق العاده است ترکیب آن است.
در واقع، علاوه بر اینکه تنها گونه قهوه با 44 کروموزوم است، از نظر محتوای آن با رقیب مستقیم خود نیز متفاوت است:نتیجه؟ دانه‌های معطر، عطری با رایحه‌ای غنی، لطیف ترش، کمتر گس و طعم شیرین‌تر در مقایسه با روبوستا تولید می‌کنند و نه به تلخی، زیرا حاوی شکر بیشتر و کافئین کمتری است.
اسپرسو کرمی نازک و متراکم از رنگ فندقی با انعکاس قرمز مایل به قرمز و طعمی صاف و دلپذیر اسیدی دارد. اجزای گیاهی موجود در مقادیر بیشتر اغلب در طول بو دادن، عطر شکلات با طعم کاراملی پایدار ایجاد می‌شود.
بنابراین، چرا خلوص مطلق این لذیذ را از بین می بریم و آن را با انواع مختلف و کمتر نجیب مخلوط می کنیم؟ خیلی ساده است: همه ما سلیقه های متفاوتی داریم.
عربیکا را به ویژه کسانی که قهوه برشته شده سبک، با رایحه های شیرین و رایحه میوه و عسل را ترجیح می دهند، دوست دارند. برای کسانی که طعم تلخ تر و طعم های چوبی و تند را ترجیح می دهند یا به سادگی دوست دارند کیمیاگری های جدید را امتحان کنند، شایستگی و خلاقیت تولید کننده قهوه در ایجاد مخلوط هایی با انواع انتخاب شده منعکس می شود.
